چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن.... به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن

حالا دیگر خواهر کوچک من هم می داند که «فاطمیه» اسم زمان است و «مهدیه» اسم مکان.

اما من منتظر می مانم. می دانم روزی «فاطمیه» اسم مکان خواهد بود و «مهدیه» اسم زمان.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام  قَالَ: إِنَّ الْعُبَّادَ ثَلَاثَةٌ  قَوْمٌ‏ عَبَدُوا اللَّهَ‏  عَزَّ وَ جَلَّ خَوْفاً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ  قَوْمٌ‏ عَبَدُوا اللَّهَ ‏ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى طَلَبَ الثَّوَابِ فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْأُجَرَاءِ وَ  قَوْمٌ‏ عَبَدُوا اللَّهَ‏  عَزَّ وَ جَلَّ حُبّاً لَهُ فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِیَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ. 

امام صادق علیه السلام فرمودند: ‌

عبادت کنندگان سه گروهند:

گروهی از ترس، خدا را عبادت می‌کنند که این عبادت بردگان است.

گروهی که خداوند تبارک و تعالی را به طمع ثواب پرستش می‌کنند که این عبادت مزدوران است.

و دسته‌ای خدای بلند مرتبه را عبادت می‌کنند برای دوستی و محبت او.

و این عبادت آزادمردان و بهترین عبادت است. (بحار الانوار/ ج70/ ص255)

تقابل حق و باطل و غلبه نهایی حق

از ویژگیهای انسان، تضاد درونی میان غرایز متمایل به پایین، و گرایش های متمایل به بالا است که می‌خواهد از حدود فردیت خارج شود و همه افراد بشر را دربرگیرد. نبرد درونی انسان خواه ناخواه به نبرد میان گروه‌های انسان‌ها هم کشیده می‌شود، یعنی نبرد میان انسانهای کمال یافته و آزادی معنوی به بدست آورده، با انسان های منحط و حیوان صفت، که قرآن کریم آغاز این نبرد را در داستان دو فرزند آدم، هابیل و قابیل، منعکس کرده است.

بنا بر پاره‌ای از احادیث، قیام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) زمانی رخ خواهد داد که سعید و شقی به نهایت کار خود رسیده باشند. (انسان کامل شهید مطهری/ص38-39)

باد و باران، همه در چشمانت

گل و بلبل، همه در تسخیرت

گر اشارت کنی از بهر چشت

آسمان ها و زمین، همه در تسبیحت

سر هر کاری، همه اذن می خواهند

این که دریا بخروشد یا نه؟

و آن که مورچه، بیابد یا نه؟

آنکه باران، ببارد یا نه؟

همه اذن می خواهند

همه دنبال تواند

و من آن کورِ کرِ بیچاره

که نه می بینم و نه می شنوم اینها را

به دنبال خودم، نه، به دنبال هوسهای خود می آیم

و نبینم هرگز، که جهان دست تو است

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

«العبادة مع الأکل الحرام کالبناء علی الرّمل»

عبادت کردن با حرام خواری مثل بنا کردن ساختمان بر روی شن است.